Test hpv, chlamydia, badanie chlamydia, HPV u mężczyzn - Warszawa
DIAGNOSTYKA MOLEKULARNA ZAKAŻEŃ PRZENOSZONYCH DROGĄ PŁCIOWĄ
Diagnostyka molekularna umożliwia czułe, swoiste i wiarygodne wykrycie mikroorganizmów powodujących zakażenia przenoszone drogą płciową (ang. Sexually Transmitted Disease - STD). Zakażenia te spowodowane są bakteriami, wirusami, grzybami i pierwotniakami takimi jak np.: Chlamydia trachomatis, Neisseria gonorhoeae, Ureaplasma spp., Mycoplasma spp., Candida spp., Trichomonas vaginalis, wirus opryszczki (HSV typ 1 i 2) oraz wirus HPV. Mikroorganizmy te mogą wywołać mi.in. zapalenie oraz raka szyjki macicy, pochwy, cewki moczowej, zapalenie narządów miednicy mniejszej, zapalenie najądrzy, stany zapalne dróg rodnych. Objawy zakażenia układu moczowo-płciowego, które powinny skłonić do poddania się specjalistycznemu badaniu w kierunku wirusa HPV czy chlamydii, to głównie: pieczenie, swędzenie oraz zaczerwienienie okolic narządów płciowych, wydzielina z cewki moczowej u mężczyzn, a u kobiet upławy o nietypowej barwie i zapachu, uczucie parcia na pęcherz, bóle okolic podbrzusza oraz ból podczas współżycia. Najczęściej chorują osoby młode i aktywne seksualnie. Czynnikami zwiększającymi ryzyko zakażenia są m.in. duża liczba partnerów seksualnych, przygodne kontakty seksualne i niestosowanie prezerwatyw podczas współżycia z chorą osobą. Zakażenia nabyte inną drogą niż płciową zdarzają się wyjątkowo rzadko i może do nich dojść np. w wyniku używania zakażonych przedmiotów jak gąbki, ręcznika i bielizny.
Leczenia należy rozpocząć możliwie jak najszybciej, gdyż nieleczona infekcja zazwyczaj może spowodować poważne powikłania i problemy zdrowotne. Ważne jest także, aby kuracji podlegał Partner/Partnerka leczonej osoby. Przebycie zakażeń przenoszonych drogą płciową nie powoduje powstania odporności – po wyleczeniu można zachorować ponownie, jeśli nie stosuje się odpowiednich środków ostrożności.
Większość mikroorganizmów powodujących zakażenia dróg moczowo-płciowych należy do grupy nienamnażających się lub wolno namnażających na klasycznych podłożach mikrobiologicznych w warunkach laboratoryjnych. Diagnostyka molekularna infekcji obejmująca między innymi test w kierunku HPV oraz badanie chlamydii, pozwala na czułe, swoiste i wiarygodne wykrycie materiału genetycznego drobnoustrojów, dzięki czemu możliwe jest zastosowanie przez lekarza wczesnego i odpowiedniego leczenia choroby.
|
Chlamydia trachomatis
Procedury obejmujące wykrywanie mikroorganizmu: MIKR-10, 20, 21, 22 oraz w pakiecie z cytologią LBC: MIKR-05, 06, 08, 09 |
Chlamydia trachomatis to najczęściej wykrywany bakteryjny czynnik zakażeń dróg moczowo-płciowych na świecie. Drobnoustrój ten odpowiedzialny jest u kobiet za nierzeżączkowe zapalenie cewki moczowo-płciowej, zapalenie szyjki macicy oraz zapalenie narządów miednicy mniejszej, natomiast u mężczyzn głównie za zapalenie cewki moczowej. U większości zakażonych kobiet i mężczyzn występują objawy w postaci wodnistych lub śluzowo-wodnistych upławów z cewki moczowej i pieczenie podczas oddawania moczu - symptomy te powinny skłonić do szczegółowej diagnostyki w kierunku chlamydii. U części zakażonych osób nie daje żadnych objawów i obecność tej bakterii wykrywany jest dopiero, gdy zostaną zdiagnozowane powikłania jak np. zapalenie najądrza u mężczyzn lub jajników i jajowodów u kobiet, co może prowadzić do problemów z płodnością. U zakażonych ciężarnych kobiet chlamydioza może prowadzić do powikłań w przebiegu ciąży, a u zakażonych podczas porodu noworodków może powodować zapalenie spojówek i płuc. Materiał do badań - chlamydia u meżczyzn i kobiet: wymaz z szyjki macicy, pochwy, ujścia cewki moczowej, odbytu, worka spojówkowego oka, mocz, nasienie. Transport materiału: temp. pokojowa do 28 dni w
przypadku stosowania podłoża transportowego |
|
Neisseria gonorrhoeae
Procedury obejmujące wykrywanie mikroorganizmu: MIKR-11, 21, 22 |
Poza badaniem wykrywającym chlamydię u mężczyzn, w naszym laboratorium genetycznym w Warszawie można poddać się testowi na neisseria gonorrhoeae. Neisseria gonorrhoeae to bakteria powodująca u zakażonych nią osób chorobę o nazwie „rzeżączka”. Drobnoustrój ten odpowiedzialny jest u kobiet za gonokokowe zapalenie cewki moczowo-płciowej, szyjki macicy oraz zapalenie narządów miednicy mniejszej, natomiast u mężczyzn głównie zapalenie cewki moczowej i żołędzi penisa. U większości zakażonych kobiet i mężczyzn występują objawy w postaci ropnych lub śluzowo-ropnych upławów z cewki moczowej i pieczenie podczas oddawania moczu. Zakażenie tą bakterią u części zakażonych osób nie daje jednak żadnych objawów. Nieleczona rzeżączka może prowadzić do zapalenia jajników i jajowodów u kobiet oraz zapalenie jąder i najądrzy u mężczyzn co może powodować w konsekwencji wystąpienie bezpłodności. U zakażonych bakterią Neisseria ciężarnych kobiet może dojść do powikłań w przebiegu ciąży a u zakażonych podczas porodu noworodków może powodować zapalenie spojówek. Materiał do badań: wymaz z szyjki macicy, pochwy, ujścia cewki moczowej, odbytu, worka spojówkowego oka, gardła, mocz, nasienie. Transport materiału: temp. pokojowa do 28 dni w
przypadku stosowania podłoża transportowego
|
|
Mycoplasma spp.
Procedury obejmujące wykrywanie mikroorganizmu: MIKR-17, 18, 20, 21, 22 oraz w pakiecie z cytologią LBC: MIKR-06, 09 |
Mykoplazmy w odróżnieniu od bakterii chlamydia występujących u mężczyzn i kobiet, to bakterie pozbawione ściany komórkowej. Mycoplasma genitalium oraz Mycoplasma hominis odpowiedzialne są za zakażenia układu moczowo-płciowego u obu płci. Najczęściej powodują nierzeżączkowe zapalenie cewki moczowej. Zakażenia bardzo często mają bezobjawowy przebieg. Wśród powikłań nieleczonej mykoplazmozy wymienia się m.in. niepłodność. Materiał do badań: wymaz z szyjki macicy, pochwy, ujścia cewki moczowej, mocz. Transport materiału: temp. pokojowa do 28 dni w
przypadku stosowania podłoża transportowego
|
|
Ureaplasma spp.
Procedury obejmujące wykrywanie mikroorganizmu: MIKR-14, 20, 21, 22 oraz w pakiecie z cytologią LBC: MIKR-06, 09 |
Ureaplazmy to podobnie jak Mycoplazmy bakterie pozbawione ściany komórkowej. Ureaplasma urealitycum odpowiedzialna jest za zakażenia układu moczowo-płciowego u obu płci. Najczęściej powoduje nierzeżączkowe zapalenie cewki moczowej. Natomiast drugi gatunek - Ureaplasma parvum - najczęściej uważany jest za składnik prawidłowej flory pochwy. Zakażenia bardzo często mają bezobjawowy przebieg. Wśród powikłań nieleczonej ureaplazmozy wymienia się m.in. niepłodność. Materiał do badań: wymaz z szyjki macicy, pochwy, ujścia cewki moczowej, mocz. Transport materiału: temp. pokojowa do 28 dni w
przypadku stosowania podłoża transportowego
|
|
Trichomonas vaginalis
Procedury obejmujące wykrywanie mikroorganizmu: MIKR-13, 21, 22 |
Poza badaniem HPV, czy chlamydii w CM MEDGEN w Warszawie wykonujemy testy wykrywające Trichomonas vaginalis (rzęsistek pochwowy) to pierwotniak zakażający drogi moczowo-płciowe człowieka powodując chorobę o nazwie „rzęsistkowica”. Drobnoustrój ten może powodować u kobiet stany zapalne pochwy, szyjki macicy, i cewki moczowej, u mężczyzn atakuje cewkę moczową i gruczoł krokowy. U większości zakażonych osób występują objawy w postaci obfitych upławów z cewki moczowej, pieczenia podczas oddawania moczu i silnego świądu skóry. Choroba może także przebiegać bezobjawowo. Materiał do badań: wymaz z szyjki macicy, pochwy, ujścia cewki moczowej, mocz. Transport materiału: temp. pokojowa do 28 dni w
przypadku stosowania podłoża transportowego
|
|
Candida spp.
Procedury obejmujące wykrywanie mikroorganizmu: MIKR-19, 22 |
Drożdżaki z rodzaju Candida np. Candida albicans stanowią prawidłową florę fizjologiczną przewodu pokarmowego u człowieka. U zdrowych ludzi Candida nie prowadzi do zakażenia, jednak może do niego dojść, przy spadku odporności organizmu pacjenta i gdy zakłócona jest prawidłowa równowaga w składzie mikroflory np. pochwy na skutek stosowania leków, lub w przypadku nieodpowiedniej diety. Zakażenie może powodować zapalenie cewki moczowej, a jednym z objawów infekcji są „serowate upławy”, biały nalot i intensywny zapach. Zakażenie u osób z obniżonym poziomem odporności może doprowadzić do niebezpiecznego dla życia pacjenta zakażenia uogólnionego. Materiał do badań: wymaz z szyjki macicy, pochwy, ujścia cewki moczowej, gardła. Transport materiału: temp. pokojowa do 28 dni w
przypadku stosowania podłoża transportowego
|
|
HSV
Procedury obejmujące wykrywanie mikroorganizmu: MIKR-12, 22 |
Wirus HSV (Herpes Simplex Virus) wywołuje opryszczkę narządów płciowych. Dzięki współczesnej medycynie można go rozpoznać dzięki badaniu genetycznemu, podobnie jak chlamydię u mężczyzn, czy wirus HPV. Najczęściej za rozwój zmian na narządach płciowych (u kobiet: warga sromowa, pochwa, szyjka macicy, u mężczyzn: okolice cewki moczowej, żołądź penisa, napletek) w okolicach odbytu i na pośladkach odpowiedzialny jest typ 2 wirusa HSV. Typ 1 wirusa HSV atakuje głównie okolice ust powodując opryszczkę wargową, choć może także powodować zakażenie narządów płciowych. Wirus HSV odpowiedzialny jest za powstanie skupisk bolesnych pęcherzyków, które mogą powodować miejscowe owrzodzenia i nadżerki. Przed wystąpieniem zmian pęcherzykowych na skórze pojawiają się objawy miejscowego świądu skóry i pieczenia. Kobiety ciężarne mogą zarazić dziecko podczas porodu. Materiał do badań: wymaz z okolic jamy ustnej, gardła; wymaz z okolic narządów płciowych, wysięk z pęcherzyków skórnych Transport materiału: temp. pokojowa do 28 dni w
przypadku stosowania podłoża transportowego lub 2-8°C |
|
HPV
Procedury obejmujące wykrywanie mikroorganizmu: MIKR-01, 02, 22 oraz pakiety z cytologią LBC: 04, 05 ,06 ,07, 08 ,09 |
Wirus HPV (Human Papilloma Virus – wirus brodawczaka ludzkiego) uważa się za najczęstszy na świecie patogenny mikroorganizm przenoszony drogą płciową. Do zakażenia wirusem HPV zachodzi głównie poprzez kontakty seksualne z zarażoną osobą. Stwierdzono, że nawet do 80% seksualnie aktywnych kobiet ulega zakażeniu wirusem do 50 roku życia. Największa liczba zakażeń wirusem brodawczaka ludzkiego HPV notowana jest u młodych kobiet oraz mężczyzn i najczęściej ma charakter przejściowy. W ciągu kilku do kilkunastu miesięcy od zakażenia HPV u większości młodych osób infekcja zostanie wyeliminowana przez układ odpornościowy organizmu. Groźne jest przetrwałe (długotrwałe) zakażenie wysokoonkogennymi typami wirusa HPV(np. HPV 16 i 18), gdyż może wtedy dojść do rozwoju raka szyjki macicy, pochwy, sromu, odbytu i penisa oraz tzw. nowotworów głowy i szyi (rak jamy ustnej, krtani, gardła, podniebienia i przełyku). Natomiast zakażenie typami niskoonkogennymi takimi jak np. HPV 6, 11, 42, które także można rozpoznać, wykonując test HPV, może powodować powstanie m.in. brodawek lub kłykcin kończystych w okolicach narządów płciowych i odbytu. W poradni genetycznej MedGen w Warszawie posiadamy dwa różne testy wykrywające wirusa HPV. Pierwszy z testów (procedura MIKR-02) umożliwia wykrycie i genotypowanie niemal wszystkich typów wirusa zakażających regiony narządów płciowych człowieka, czyli aż 41 typów wirusa HPV zarówno wysoko jak i niskoonkogennych. Są to typy: 6, 11, 16, 18, 26, 31, 33, 35, 39, 40, 42, 43, 44, 45, 51, 52, 53, 54, 55, 56, 58, 59, 61, 62, 64, 66, 67, 68a, 68b, 69, 70, 71, 72, 73, 81, 82, 83, 84, 87, 89, 90. Otrzymany wynik testu DNA HPV umożliwia stwierdzenie, czy pacjentka jest zakażona wymienionymi powyżej typami wirusa, z określeniem liczby i rodzaju wykrytych genotypów HPV. Drugi test (procedura MIKR-01) pozwala na wykrycie DNA 14 wysokoonkogennych genotypów wirusa brodawczaka ludzkiego (HPV – Human Papilloma Virus): 16, 18, 31, 33, 35, 39, 45, 51, 52, 56, 58, 59, 66 i 68 z genotypowaniem typów 16, 18 i 45. Genotypy te stanowią niemal wszystkie wykrywane typy wirusa mogące powodować raka szyjki macicy. Zastosowana w badaniu metoda Real Time – PCR pozwala na wykrywanie materiału genetycznego wirusa z wyjątkowo wysoką czułością i swoistością. Wykrycie u pacjentki wysokoonkogennych typów HPV daje możliwość monitorowania ewentualnych zmian i wdrożenia skutecznego ich leczenia. Materiał do badań: wymaz z szyjki macicy, biopsja, wymaz z żołędzi penisa Transport materiału: temp. pokojowa do 28 dni w
przypadku stosowania podłoża transportowego
|
|
Cytologia Płynna (LBC)
Procedury obejmujące cytologię LBC: MIKR-03, 04, 05, 06, 07, 08, 09 |
Poza testem na HPV, czy badaniem na chlamydię u mężczyzn, w naszym laboratorium można wykonać cytologię płynną (cytologia LBC – Liquid Based Cytology). Badanie to nie jest wykonywane technikami genetycznymi lub mikrobiologicznymi, tylko cytologicznymi i opiera się na ocenie mikroskopowej preparatu wykonanego z wymazu pobranego z szyjki macicy do podłoża transportowego. Wymaz taki zawiera złuszczone komórki pochodzące z nabłonka szyjki macicy. Badanie wykonuje się w celu diagnostyki przesiewowej w kierunku raka szyjki macicy poprzez zidentyfikowanie zmian komórkowych spowodowanych infekcją wirusem HPV w stanach przedrakowych, z których następnie może rozwinąć się nowotwór. Technika LBC pozwala na uzyskanie preparatów lepszej jakości w porównaniu do cytologii klasycznej, przez to rzadziej dochodzi do konieczności powtarzania badania, ponadto umożliwia ocenę rozmazów w systemie cyfrowym. Stosowanie podłoża transportowego do LBC pozwala na jednoczesne wykrycie materiału genetycznego mikroorganizmów przenoszonych drogą płciową m.in. HPV z jednej próbki w pojedynczej reakcji, stąd badanie to umieściliśmy w dziale mikrobiologicznym. Wyniki badań cytologicznych początkowo opisywano w tzw. systemie Papanicolau, a obecnie coraz częściej wg systemu Bethesda, który kwalifikuje pobrany wymaz m.in. pod względem przydatności do oceny jak i pośrednio wskazuje na zakażenie wirusem HPV. W Polsce zaleca się wykonywanie cytologii u kobiet od 25 do 59 roku życia w przedziale czasowym co 3 lata. Przeciwskazaniem do wykonania badania jest krwawienie z dróg rodnych, nie zaleca się także współżycia do 2-3 dni przed badaniem i nie stosowanie żadnych preparatów dopochwowych jak np. globulki i kremy.
Materiał do badań: wymaz z szyjki macicy pobrany do podłoża transportowego BD SurePathTM. Transport materiału: temp. pokojowa do 14 dni Metodyka badań: ocena mikroskopowa |
Pobranie materiału:
Należy powstrzymać się od współżycia płciowego oraz nie stosować żadnych leków dopochwowych na minimum 48 godzin przed pobraniem wymazu z cewki moczowej / pochwy / kanału szyjki macicy. Nie powinno się także stosować irygacji dopochwowych i preparatów antyseptycznych, ani środków do higieny intymnej. Do wymazów należy stosować sterylne wymazówki z końcówką ze sztucznego jedwabiu lub dakronu. Wymaz najlepiej pobrać do podłoża transportowego, po czym przechowywać i transportować w temp. pokojowej lub w chłodzie (temp. 2-8°C). Nie pobierać wymazu podczas miesiączki. Duża ilość krwi może być powodem hamowania reakcji PCR.
Wymazy z kanału szyjki macicy
Wymazówkę należy wprowadzić do kanału szyjki macicy i obracać końcówką kilkukrotnie tak, aby uzyskać komórki nabłonkowe z całej powierzchni kanału szyjki. Końcówkę wymazówki należy umieścić w podłożu transportowym (kolor różowy). Podłoże to konserwuje zarówno komórki jak i DNA bakterii. Próbki pobrane do podłoża płynnego można przechowywać w temp. pokojowej (18-25°C) do 28 dni lub w temp. 2-8°C (temp. lodówki) do 3 miesięcy. Gdy nie korzystamy z podłoża transportowego wymazówkę należy dostarczyć do laboratorium najlepiej w ciągu 24 godz.
Wymazy z cewki moczowej
Pacjent nie powinien oddawać moczu przynajmniej godzinę przed pobraniem materiału do badania. Wymazówkę
należy wprowadzić do cewki moczowej na głębokość ok. 1-4 cm i obracać kilkukrotnie.
Końcówkę wymazówki
należy umieścić w podłożu transportowym (kolor różowy). Próbki pobrane do podłoża płynnego można
przechowywać w temp. pokojowej (18-25°C) do 28 dni lub w temp. 2-8°C (temp. lodówki) do 3 miesięcy.
Wymazy z worka spojówkowego oka
Pacjent powinien opuścić dolną powiekę tak, aby odkryć spojówkę. Zwilżoną w soli fizjologicznej wymazówką pobrać materiał (z powierzchni spojówki powieki dolnej). Końcówkę wymazówki należy umieścić w podłożu transportowym (kolor różowy). Próbki pobrane do podłoża płynnego można przechowywać w temp. pokojowej (18-25°C) do 28 dni lub w temp. 2-8°C (temp. lodówki) do 3 miesięcy.
Wymaz z żołędzi penisa w kierunku HPV
Materiał należy pobierać z żołędzi penisa, najlepiej z miejsc chorobowo zmienionych (zakażenie u mężczyzn często przebiega bezobjawowo). Pacjent nie powinien podmywać członka przynajmniej przez 24 godz. przed wykonaniem wymazu. Próbkę należy pobierać wymazówką poprzez kilkakrotne pocieranie spiralnym ruchem w szczególności rowka zażołędnego oraz ujścia cewki moczowej. Następnie wymazówkę umieścić w podłożu transportowym. Próbki pobrane do podłoża płynnego można przechowywać w temp. pokojowej (18-25°C) do 28 dni lub w temp. 2-8°C (temp. lodówki) do 3 miesięcy.
Mocz
Należy pobierać pierwszą poranną próbkę moczu i transportować najlepiej w ciągu 24 godz. od pobrania.
Zapraszamy do zapoznania się z listą dostępnych badań.
W razie pytań lub spersonalizowanego zestawu testów na HPV, chlamydię u mężczyzn, czy inne bakterie, prosimy o kontakt:
email: rejestracja@medgen.pl
+48 22 213 94 40
Kontakt do specjalisty: +48 797 028 315
